หวิวไผ่ลู่ลม ยืนชมขอบคันนา ไกลสุดตาฟ้าแดงเรื่อ
หอมกลิ่นฟาง กรุ่นเจือ แกมกลิ่นเนื้อน้องนาง ไม่จางสดใส
ผิวผ่องงามประไพ .. ดูอ่อนไหวพริ้งพราว สาวชาวนาเอย
อย่าหานางน้องใดไหนเลย เทียบเกยแข่งขันเคียงคู่ ต้องอายอดสูรวงทองเทวี
หอมกลิ่นเกล้านาง เจือจางกลิ่นลั่นทม ลอยกรุ่นลมหวังใจพี่ ถึงอยู่นานกี่ปี
มีแม่ศรีแนบกาย ขอตายบ้านนา
นนทวรรธนะ สาระมาน
Nontawattana Saraman